Η ομιλία του Γιώργου Πέρρου στο συλαλλητήριο Ομοσπονδιών και συνδικάτων στο πεδίον του Άρεως

Μιλώντας στο μαζικό συλλαλητήριο των Εργατικών Κέντρων, των Ομοσπονδιών και των Συνδικάτων στο Πεδίον του Άρεως μπροστά από τα γραφεία της ΓΣΕΕ, το απόγευμα της Πέμπτης 28 Μάρτη, ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ και μέλος της ΕΕ της ΓΣΕΕ με τη ΔΑΣ, ανάφερε τα εξής:

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Στέλνουμε ένα μήνυμα από τους εργαζόμενους όλης της χώρας προς την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, που αυτές τις μέρες έχει φορέσει το κουστούμι του Συνδικαλιστή. Πάρτε το απόφαση. Δεν πρόκειται να ξεμπλέξετε από το ταξικό κίνημα και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που κάθε μέρα δίνουν τη μάχη για τα συμφέροντα και τις ανάγκες της εργατικής τάξης. Όπου και αν πάτε, όπου και αν βρεθείτε για να επιχειρήσετε να εμφανιστείτε ως εκπρόσωποι των εργαζομένων για να εκλεγείτε εμείς θα είμαστε εκεί. Και στου βοδιού το κέρατο που λέει ο λαός μας. Ακόμη και με κλειδαμπαρωμένο το κτίριο όπως κάνατε σήμερα. Και επειδή οι πληροφορίες λένε ότι ετοιμάζεστε για θέρετρο στη Ρόδο στο καλύτερο της Ελλάδας όπου θα εξαφανίσετε πάλι δεκάδες εκατομμύρια από τα λεφτά των εργαζομένων ενώ σας έχουν γίνει προτάσεις για δωρεάν συνέδριο, από τώρα ανακοινώνουμε συγκέντρωση εκεί στο ξενοδοχείο όποια ώρα και αν ορίσετε.

Σας πήραν χαμπάρι οι εργαζόμενοι δεν μπορείτε να κρυφτείτε.

Σε ένα μήνα το εργατικό κίνημα της χώρας θα απεργήσει τιμώντας την Εργατική Πρωτομαγιά, τους αγώνες, τις θυσίες των συντρόφων μας που έπεσαν στην ανειρήνευτη πάλη των τάξεων για την κατάργηση της εκμετάλλευσης.

Ρωτάμε από αυτό εδώ το βήμα, έξω από το κτίριο της ΓΣΕΕ:

• Τι σχέση έχουν αυτοί που μπάσανε την εργοδοσία και το κράτος μέσα στα Συνδικάτα με τους νεκρούς του Σικάγο το 1886, τους καπνεργάτες του Μάη του '36, τους διακόσιους της Καισαριανής της πρωτομαγιάς του '44;
• Τι σχέση έχει η συνδικαλιστική μαφία που έχει στρογγυλοκαθήσει στο σβέρκο των εργαζομένων με όσους έδωσαν τη ζωή τους, για να έχουμε δικαιώματα στη δουλειά και στη ζωή, με μισθούς που να ικανοποιούν τις ανάγκες μας, σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, ελεύθερο χρόνο, κοινωνική ασφάλιση;

Έχουν όμως στενή σχέση με τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας.

Ακριβώς σαν σήμερα πριν από 71 χρόνια, 28 Μάρτη του 1948 πραγματοποιήθηκε το 9ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ το οποίο οργανώθηκε από τους πράκτορες του κεφαλαίου Φώτη Μακρή (επικεφαλής της ΕΡΕΠ και βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος), Δ. Θεοχαρίδη (επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου Εργαζομένων), Γιάννη Πασιαντζή, Αριστείδη Δημητράτο (υπουργό της δικτατορίας του Μεταξά) και τον Αμερικανό Ίρβινγκ Μπράουν (ηγέτη των αντικομουνιστικών αμερικανικών συνδικάτων American Federation of Labor). Παρόντες ήταν και αντιπροσωπείες των πρεσβειών ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας.

Εκείνη την Κυριακή ο χώρος του Συνεδρίου ήταν ζωσμένος από αστυνομικούς και η αίθουσα γεμάτη ασφαλίτες και χαφιέδες. Αλήθεια, Μήπως σας θυμίζει κάτι;

Μέσα στη βρωμιά που επικρατούσε ξεχώρισε μόνο η φωνή του ναυτεργάτη Μανώλη Κλεάνθη, ο οποίος είχε εκλεγεί αντιπρόσωπος. Ο αγωνιστής ναυτεργάτης κατήγγειλε το συνέδριο «γιατί οργανώθηκε από την κυβέρνηση και από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με την εργατική τάξη». Τότε οι τραμπούκοι τον γρονθοκόπησαν, για να μην μπορέσει να συνεχίσει και η αστυνομία το συνέλαβε.

Υπάρχει άραγε αμφιβολία ότι οι σημερινή ηγετική ομάδα της πλειοψηφίας και ένοικοι αυτού του κτιρίου, είναι άξιοι συνεχιστές του Φώτη Μακρή που τον επέβαλαν Γραμματέα της ΓΣΕΕ οι Άγγλοι, οι Αμερικάνοι, το κράτος και τα μονοπώλια;

Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι αυτή η πλειοψηφία δεν ήταν ποτέ μαζί τους. Βάλανε πλάτη να περάσουν τα πιο βρώμικα σχέδια την περίοδο της κρίσης. Είναι υπόλογοι για όσα υπέγραψαν μαζί με το ΣΕΒ, το ΣΕΤΕ, τους τραπεζίτες και τις κυβερνήσεις τους.

Που ήταν η ΓΣΕΕ όλα αυτά τα χρόνια

• Στήριζε και στηρίζει την ανάπτυξη με τους άθλιους μισθούς - μεροκάματα και τις άθλιες εργασιακές σχέσεις. Συνυπέγραψε με το ΣΕΒ τον άθλιο νομοθετημένο μισθό των 586 ευρώ. Μπήκε εμπόδιο στην προσπάθεια 530 Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών και Συνδικάτων που κατέθεσαν σχέδιο νόμου στη Βουλή για τις ΣΣΕ και την επαναφορά τους.
• Στήριζε και στηρίζει το χτύπημα της απεργίας. Τη λογική ότι οι απεργίες «έφαγαν τα ψωμιά τους» και τώρα οι εργαζόμενοι χρειάζονται διάλογο και συνεννόηση με την εργοδοσία, χρειάζονται «έξυπνους» συνδικαλιστές.
• Στηρίζει το χτύπημα της κοινωνικής ασφάλισης και την παράδοση της ολοκληρωτικά στο μεγάλο ασφαλιστικό κεφάλαιο μέσω του Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου Ασφάλισης που συμφώνησε με το ΣΕΒ και την κυβέρνηση.
• Στήριζε και στηρίζει τη λογική της ενσωμάτωσης και του κοινωνικού εταιρισμού, ότι εργοδότες και εργαζόμενοι πρέπει να πάνε μαζί για την καπιταλιστική ανάπτυξη, ότι τα συμφέροντά τους ταυτίζονται.
• Στήριζε και στηρίζει τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ.

• Είναι όμως τυχαία σήμερα αυτή η ποιοτική, αντιδραστική τους στροφή; Από ανθρώπους της εργοδοσίας μέσα στα σωματεία, πέρασαν στην παρουσία των ίδιων των εργοδοτών σε πολλές εργατικές οργανώσεις, στην ίδια τη ΓΣΕΕ.
• Είναι τυχαία η τακτική των ίσων αποστάσεων που επιλέγουν τα αστικά κόμματα, αλλά και οι συχνές επικλήσεις τους για δήθεν δημοκρατία μέσα στα σωματεία; Τα κόμματα που, θυμίζουμε, ψήφισαν την κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος, που με εντολή τους συλλαμβάνουν και δικάζουν αγωνιστές σε κάθε σημείο της χώρας, που με εντολή τους χτυπούν τυφλά τις διαδηλώσεις.
• Είναι σύμπτωση ότι ενώ τα ΜΜΕ χύνουν χολή όταν οι εργάτες απεργούν και διαδηλώνουν για τα δικαιώματά τους, τώρα κλαψουρίζουν για τη μη πραγματοποίηση του συνεδρίου της ΓΣΕΕ; Κάνουν σκόπιμα το μαύρο-άσπρο, εμφανίζουν τους συνδικαλιστές ως «τραμπούκους» και τους τραμπούκους ως «συνδικαλιστές» που δήθεν εμποδίζονται να ασκήσουν τα δημοκρατικά τους δικαιώματα! Κουβέντα δε λένε για τις μεθόδους συνδικαλιστικής μαφίας με διαδικασίες κεκλεισμένων των θυρών, με φρουρά από ανθρώπους της νύχτας, ποινικούς οπλοφόρους.
• Πολύ κουβέντα γίνεται για τη δημοκρατία και το καταστατικό της ΓΣΕΕ. Τους πήρε ο πόνος για τη δημοκρατία.
• Τι σχέση έχει η δημοκρατία με τους μπράβους στο συνέδριο της ΟΥΙΕ; Τι σχέση έχει η δημοκρατία με τις νοθείες, τις πλαστογραφίες;
• Τι σχέση έχει το καταστατικό της ΓΣΕΕ με τις διπλές και τριπλές κάρτες των αντιπροσώπων που μοίραζαν στα δωμάτια;
• Τι σχέση έχουν οι δημοκρατικές διαδικασίες με την άρνηση της μαφίας να συνεδριάσουν τα όργανα της ΓΣΕΕ, χωρίς τους εργοδότες να νομιμοποιούν τον εαυτό τους;
• Τι σχέση έχουν οι Δημοκρατικές διαδικασίες όταν δεν δίνουν το λόγο σε κανένα μέλος της Διοίκησης για να πει γνώμη;
• Τι σχέση έχουν οι δημοκρατικές διαδικασίες με το κάλεσμα της κρατικής καταστολής για να τους προστατέψει; Από ποιους άραγε; Θα τους δώσουν και κάρτα αντιπροσώπου;

Η δική τους δημοκρατία είναι αυτή των εργοδοτών που τους στηρίζουν.

Μαζί με αυτούς, κι ορισμένοι άλλοι θέλουν να παρουσιάσουν την αντιπαράθεση ως «καβγά για τις καρέκλες».

Ε, λοιπόν τους απαντάμε στα ίσια ξανά και ξανά. Τους πετάμε στα μούτρα τα προνόμια, τα οφίτσια και τις καρέκλες τους.

Εμείς ποτέ δεν κάναμε χρήση της εργατοπατερίστικης σύνταξης, όπως όλοι αυτοί οι εργατοπατέρες.

Δώσαμε και δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις, αξιοποιούμε όλες τις υποδομές και τους τρόπους που διαθέτουμε για να φτάσουμε και στον τελευταίο εργάτη κι εργάτρια, να τους τραβήξουμε από τα νύχια της εργοδοσίας, να τους πείσουμε να παλέψουν, να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των αναγκών τους.

Από κοντά στην κάστα των εργατοπατέρων υπάρχουν και οι απαραίτητοι δορυφόροι τους. Οι δυνάμεις εκείνες που ξοδεύουν πολύ μελάνι απέναντι στο ΠΑΜΕ, αυτοαποκαλούνται αριστεροί, αλλά δεν είναι παρά ένας ακόμη καλοταϊσμένος μηχανισμός της συνδικαλιστικής μαφίας που χρηματοδοτείται από τα ταμεία της ΓΣΕΕ και τους στήνει τις μερικών δεκάδων συγκεντρώσεις τους. Όλοι αυτοί που «είδαν» τραμπούκους του ΠΑΜΕ και σκούζουν για δημοκρατία μέσα στο άντρο της πιο στυγνής μαφίας, επιδιώκοντας στην καλύτερη να κρατήσουν ίσες αποστάσεις. Παπαγαλίζουν ότι και οι εργατοπατέρες, ότι όλα γίνονται για τις καρέκλες.

Όμως για μας ο συσχετισμός δεν ήταν ποτέ μονάχα ένα αποτέλεσμα μιας κάλπης. Εμείς μετράμε και σε αυτό κρινόμαστε, πόσες νέες δυνάμεις βάλαμε στη μάχη, πόσα συνδικάτα φτιάξαμε, τι εμπόδια βάλαμε στον αντίπαλο, στην κυβέρνηση, στην μεγαλοεργοδοσία. Κι όλα αυτά δίχως τα εκατομμύρια που έχει στα χέρια της η συνδικαλιστική μαφία. Που και με αυτά δεν μπορεί να αθροίσει παρά λίγες εκατοντάδες στις ελάχιστες κινητοποιήσεις που οργανώνει.

Που με όλα αυτά τα μέσα στα χέρια τους, δεν μπόρεσαν να περάσουν σε κανένα εργαζόμενο τη γκρίζα προπαγάνδα τους, τα άθλια ψέματά τους για το συνέδριο-παρωδία που δοκίμασαν να κάνουν.

• Ποιος εργάτης αλήθεια δέχεται το διευθυντικό μηχανισμό να κάνει κουμάντο μέσα στα σωματεία; Ποιος τίμιος συνδικαλιστής ανέχεται τον εργοδότη μέσα στις οργανώσεις που με κόπο και θυσίες στήσαμε, ως μόνο ανάχωμα απέναντι στην αυθαιρεσία και την τρομοκρατία του κεφαλαίου;
• Ποιος εργάτης δέχεται να φτιάχνονται σωματεία στα γραφεία των εφοπλιστών, των τραπεζιτών με τη συνδρομή καλοπληρωμένων μεγαλοδικηγόρων;
• Ποιος εργάτης δεν θυμάται τις χειραψίες και τα χειροφιλήματα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ με τη Λαγκάρντ και όλη τη σκυλοπαρέα της ΕΚΤ και της ΕΕ;

Όσο κι αν το επιδιώκουν δεν θα αφήσουμε να ξεχαστεί η γραμμή τους στην πλατεία Συντάγματος, όταν στήριζαν το έξω τα κόμματα, έξω τα Συνδικάτα, μαζί με τα ναζιστικά μορφώματα της ΧΑ. Συνδικάτα όμως υπάρχουν γιατί υπάρχει το ΠΑΜΕ και η γραμμή του.

Δεν θα ξεχάσουμε το μεγάλο ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του 2015, απέναντι στο διπλό όχι του ταξικού κινήματος στις προτάσεις της κυβέρνησης των θεσμών, τις διαδηλώσεις μαζί με το ΣΕΒ και το ΣΥΡΙΖΑ για να στηρίξουν τη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς σε βάρος των εργαζομένων.

Όμως δεν τους πέρασε.

Το ΠΑΜΕ με ανιδιοτέλεια παλεύει γράφοντας καινούριες σελίδες στην ιστορία του εργατικού κινήματος.

Εμείς είμαστε περήφανοι και περπατάμε με το κεφάλι ψηλά μιλάμε για τους αγώνες των χαλυβουργών, των οικοδόμων, των εργαζομένων στα τρόφιμα και στα ξενοδοχεία, στο μέταλλο και σε πολλούς άλλους κλάδους.

Μιλήσαμε το τελευταίο διάστημα με πολλούς, που μέχρι πριν λίγο καιρό μας κοίταζαν με σκεπτικισμό, που ακόμα-ακόμα διαφωνούσαν μαζί μας, με αντιπροσώπους από τις άλλες δυνάμεις. Μιλήσαμε με πολλούς εργαζόμενους στις περιοδείες που έγιναν. Κανείς δεν συμφωνεί με την απροσχημάτιστη παρέμβαση των ίδιων των εργοδοτών σε όλες τις βαθμίδες του συνδικαλιστικού κινήματος. Κανείς δεν είπε αυτά που επαναλαμβάνει η ηγετική-σαπίλα της Πατησίων 69.

Πολλοί μάλιστα μας είπαν προχωρήστε! Να καθαρίσουμε την κόπρο του Αυγεία! Να φύγουν οι εργοδότες από τα Συνδικάτα!

Όμως πρέπει να γνωρίζουμε ότι από αυτούς δεν ξεμπερδεύει κανείς εύκολα. Η διαπάλη ανάμεσα στις δυο γραμμές στο συνδικαλιστικό κίνημα θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Πρόκειται για πόλεμο που δεν τελειώνει σε ένα συνέδριο, όπως κι αν αυτό καταλήξει.

Η εργοδοσία έχει βαθιές ρίζες μέσα στο κίνημα, έχει μολύνει πολλές από τις δομές του. Το πολιτικό προσωπικό της είναι βαθιά μπλεγμένο μέσα στις εργατικές ενώσεις. Πάντα ήταν!

Το απέδειξαν και στην Κατερίνη και στα Τρίκαλα και στη Θεσσαλονίκη. Παντού ΜΑΤ, ασφαλίτες, μπράβοι, άνθρωποι των εργοδοτών.

Τους λέμε όμως ξεκάθαρα: θα πληρώσουν βαρύ πολιτικό τίμημα για την εμπλοκή τους. Η εργατική τάξη ξέρει καλά το ρόλο τους και τη στάση τους. Δεν φοβόμαστε, ούτε αυτούς, ούτε τα όπλα τους.

Παρά την προσπάθεια των διάφορων μηχανισμών κρατικών και εργοδοτικών δυσκολεύονται να φτιάξουν νέους εργατοπατέρες, που να διατηρούν επαφές με ένα κόσμο, να περνά η γραμμή που επιδιώκουν. Αδυναμία που θέλουν να ξεπερνούν με το να διατηρούν μέσα στα σωματεία που ελέγχουν ότι πιο αντιδραστικό γέννησε το κίνημα σε άλλες εποχές. Να γιατί στη Θεσσαλονίκη πρόεδρος στους ξενοδοχοϋπάλληλους είναι ο Λαζαρίδης που ξεπέρασε τα 80, ή ο γνωστός Χαλάς, ακόμη και ο πρόεδρος των 8.000 ευρώ το μήνα εδώ στη ΓΣΕΕ. Μας θυμίζουν τις μούμιες των Φαραώ, τους Τουτανχαμών που διατηρούσαν για χρόνια ολόκληρα. Αυτή είναι η κατάντια τους. Θα τους ζήλευε ακόμα και ο Κατρούγκαλος με το ασφαλιστικό που έκαμε όταν ήταν υπουργός εργασίας.

Ενώ από την άλλη δεκάδες νέα στελέχη του ταξικού κινήματος που είναι και σήμερα εδώ ρίχνονται στη μάχη κάθε μέρα, εκπαιδεύονται στις συλλογικές διαδικασίες, μπαίνουν στη δοκιμασία στο καμίνι της ταξικής πάλης και αντιπαλεύουν την εργοδοσία και τα κόμματα της, είναι όρθια δεν λυγίζουν, γιατί μέσα τους έχουν τη φλόγα της προοπτικής του ταξικού κινήματος για την απαλλαγή της εργατικής τάξης από τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Για μας τέτοια στελέχη βγάζει η τάξη μας!

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Απέναντι σε όσα εξελίσσονται αυτή την περίοδο οι εργαζόμενοι έχουν κάθε δικαίωμα να αψηφήσουν απειλές και εκβιασμούς, με κάθε μέσο να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους να έχουν οργανώσεις ανεξάρτητες από την παρέμβαση της εργοδοσίας και του κράτους!

Αυτή είναι και η μεγάλη συνεισφορά του ΠΑΜΕ στο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα, που την άλλη βδομάδα κλείνει 20 χρόνια ζωής και δράσης.

Και θέλουμε να διαμηνύσουμε προς κάθε κατεύθυνση, ότι αυτή μας τη συνεισφορά θα τη σφραγίσουμε και στην επόμενή τους προσπάθεια να επιβάλλουν το γνωστό Συνέδριο-παρωδία, για μια ακόμη φορά μακριά από τους εργαζόμενους και αγκαλιά με την εργοδοσία.

Η απαίτησή μας να καθαρίσει το εργατικό κίνημα από τη βρωμιά τους θα γίνει πράξη από τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες, τα Συνδικάτα και τους εργαζόμενους που για δεκάξι ώρες κάθε μέρα στην Καλαμάτα υλοποίησαν το σύνθημα:

ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΤΑΞΙΚΑ – ΟΧΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΑ.